Vrijdag 25 augustus 2023

We gaan vandaag de stadswandeling van Ambert maken. We gaan er lopend naar toe omdat het geen zin heeft hiervoor de fietsen van de drager te halen. In het stadje kun je die moeilijk kwijt en je zit dan ook nog met de batterijen. Na 2 km zijn we in het centrum, waar we met een kop koffie beginnen. De lay-out van stadswandeling van Ambert (deze keer al meegenomen bij de receptie van de camping) ziet er hetzelfde uit als die van Billom. Het is een prachtige folder met plattegrond, de 4 wandelroutes en beschrijvingen van de nodige bezienswaardigheden.

Schuin tegenover waar wij koffie drinken, staat een prachtig bankgebouw. We lopen over Boulevard Henry IV en komen zo bij het ronde stadhuis.
In 1816 werd de eerste steen gelegd voor de graanschuur, de eerste bestemming van het gebouw. Al in 1823 besloot men om er het stadhuis en belastingkantoor van te maken.

Iets verderop komen we dan bij de Jardin Chabrier. Deze tuin kwam tot stand tijdens de Derde Franse Republiek (1870-1940). Het bord bij de ingang vertelt ons over de “beroemde zonen” van Ambert. Zij worden in de tuin met beelden geëerd. We wandelen door de tuin heen om daarna naar Cours des Allées te gaan.

Aan dit plein zijn gelegen de bioscoop en Paleis van Justitie. Op het plein staat een muziektent. In de loop der tijd is de naam van het plein veranderd in Place Charles de Gaulle. We kunnen nu met onze tweede wandeling beginnen die door het historisch centrum van de stad leidt. Het 15e eeuwse stadje was omringd met een wal met 19 torens. Hiervan is alles verdwenen. Maar de vorm van het omringde stadsgedeelte is nog goed op de plattegrond te zien.

We lopen naar Rue de la Grave, waar een vakwerkhuis met opzet half afgemaakt staat. Zo kun je goed de constructie van zo’n vakwerkhuis zien. We zijn nu vlakbij de kerk Sint Jan.

De stad was vroeger zo rijk en succesvol, dat ze vonden dat ze toe waren aan een kerk die, wat bouwplan betreft, op de Nôtre Dame van Parijs moest lijken. In de loop van de 80 jaren, die nodig waren voor de bouw, zijn er wel wat inzichten veranderd. De hoogte van de toren werd 55 mtr, en dat voldeed aan de opdracht, dat de kerk van veraf gezien moest kunnen worden. Een leuk detail is het venster met wel 4 accolades aan de bovenzijde.

Op Place des Minimes zien we een groot aantal vakwerkhuizen bij elkaar. Waar nu de fontein staat, was vroeger een gemeenschappelijke oven. Men durfde niet in de half houten huizen zelf te bakken. Bij een bakker halen we quiches en een croissant gevuld met peer en chocola. Op een pleintje, waar vroeger een kasteel stond, eten wij onze lunch op. Dan lopen we terug naar Jardin Gabrier, waar we een kopje koffie drinken. We zitten een poosje in de schaduw in de tuin tot het tijd is weer naar de binnenstad te gaan naar Maison de la Fourme d’Ambert, het kaasmuseum. La Fourme d’Ambert is een blauwe kaas (AOP), die zachter smaakt als de Rochefort kaas. We krijgen eerst een film te zien over het kaasmaken en het leven van een kind, die zo’n 75 jaar geleden in de bergen op een kaasmakerij woonde. Na de film krijgen we een stukje kaas te proeven. Wij gaan nu naar een kelder (15e eeuws), waar voorbeeld kazen liggen uit deze streek, ieder met zijn eigen typische vorm en gewicht. Het is er heerlijk koel. Dan gaan we twee trappen op naar de eerste verdieping.

Daar zien we alle benodigde gereedschappen, foto’s en een maquette van een Jas. Meerdere Jassen bij elkaar wordt een Jassière genoemd. Een Jas is een half in de bergen ingegraven boerderij alleen voor de zomer, waar de boerin met wat kinderen de koeien hoog op de berg in de gaten houdt, kaas en boter maakt en de moestuin verzorgt. De kinderen moesten hier hard meewerken. De oude mevrouw op de fllm had al verteld hoe hard het leven van die kinderen was: altijd werken, werken, werken. Als zij als kind niet op het boerenbedrijf werkte, maakte ze kralen van hout, steen en andere materialen om rozenkransen te maken voor de verkoop. Nadat we alles gezien hebben, halen we in de winkel beneden nog een lekker stukje kaas. Voordat we weer campingwaarts gaan, drinken we een Orangina in een barretje. De dame die ons bedient had zo uit de Jordaan kunnen komen. De twee andere wandelingen bewaren we voor zondag. Bij de Carrefour halen we de ingrediënten om (gevulde) pannekoeken te bakken in een nieuwe pan die we van Marianne en Wouter hebben gekregen.