Zondag 19 juni 2022

Als wij opstaan, vertrekken er al enkele equipes. Kwart voor negen kunnen wij vertrekken.

We verlaten Chioggia langs de Lagune en rijden dwars door het land naar Padua over de S309. Wij kunnen goed doorrijden, maar aan de andere kant ontwikkelt zich een file van zeker 20 km, allemaal badgasten voor Chioggia. Waar laten ze al die auto's? Ook de lijnbussen zitten helemaal vol , maar die staan in dezelfde file. Daar Bij Padua rijden we de Autostrada op richting Frankrijk. Tot aan Milaan-Pero gaat het goed.

Bij de tolpoort komen we in de file. Het duurt voor ons ongeveer drie kwartier. De mensen bij het Telepass poortje zijn ook wel een kwartier bezig. Op het geklungel bij de tolpoortjes na, verloopt de reis wel soepel. Vanwege de hitte houden we vaker een (drink)pauze. We redden het keurig om om half zes in Frankrijk te zijn. Dan rest ons nog tien kilometer met haarspeldbochten de berg af om in Les Alberts bij de camping te komen. Die tien kilometer zijn wel een nachtmerrie. Onbenullig achterlijke motorrijders scheuren met ware doodsverachting laag door de bochten en komen bijna frontaal op je af. Zwabberend gaan ze nog net op tijd opzij. Niet één maar minitaal tien van die idoten. In Les Alberts staan we op hetzelfde plekje van de camping.

Tot onze verrassing is de lege plantenbak van vijf weken geleden nu een prachtige bloemenzee.