Zaterdag 18 juni 2022

Voor de boottocht door Chioggia vandaag, zijn we in vier groepen verdeeld. Om het uur vertrekt er een groep.

Wij zijn de tweede groep die op de fiets naar de haven vertrekt. We moeten even wachten op de boot die met de eerste groep terugkomt. Het wordt een heel plezierige tocht.

We komen eerst onder de Ponte di Vigo door. Deze brug dateert van 1685 en is in 1762 met marmer opgewaardeerd. We varen over kanaal Vena langs Palazzo Grassi. Dit is tegenwoordig het museum voor zee-zoogdieren. Daarna komen we langs de vismarkt en niet veel verder moeten we omkeren omdat het water te hoog staat en wij niet onder de brug door kunnen.

We varen dan naar Canale San Domenico. Dit is één van de vissershavens. In de Laguna del Lusenzo zien we heel veel visnetten aan palen in het water staan. We zien dan Sottomarina, het eiland waar onze camping gelegen is.

We komen langs de haven voor de pleziervaart en daarna gaan we naar de haven voor de schepen voor de vangst van schelpdieren.

Chioggia heeft maar liefst 400 professionele vissersschepen. Als we naar de aanlegplaats varen, zien we een “groot” cruiseschip dat slechts 1000 passagiers kan meenemen. Na het koffiedrinken (een Café Americano is nu voor de eerste keer eens een echte grote kop koffie) lopen wij over de Corso del Popolo.

Waar je eerst over de hoofden kon lopen, kun je nu een kanon afschieten zonder iemand te raken. De siësta is net begonnen.

Eigenlijk wel jammer, want ook bij de oude ambachten gebeurt er nu niets meer. We lopen naar de vismarkt die op zijn eindje loopt. Daar staan heel veel Piaggio’s met een koelkast er op vastgemaakt.

De vis die niet verkocht is, wordt in de koelkast weer meegenomen. We lopen terug naar de fietsen bij de Ponte di Vigo om terug te gaan naar de camping. Paul gaat lekker in zee zwemmen en Ellen leest een boek uit dat ze van Ada te leen kreeg. Voor het slotdiner moeten we bijna drie kilometer naar het Parkhotel fietsen. Ze zijn er logistiek nog niet op berekend grote gezelschappen te ontvangen. Het eten is heerlijk, het werd alleen knullig uitgeserveerd. Als je een leeg bord hebt staan, vraag je niet aan die persoon of die het gerecht al gehad heeft. Cora geeft een samenvatting van de hele reis en enkele dames hebben op de melodie van “het kleine café in de haven” een refrein gemaakt, dat wij elke keer na een stuk tekst met zijn allen uit volle borst meezingen. Daarna overhandigen zij het cadeau van de groep aan de begeleiding. Ook Henk de assistent begeleider bedankt Cora en Arie voor de goede zorgen. Wij (Paul en Ellen) doen nog een sketchje over Billy Graham. Na het diner is het tijd voor het afscheid nemen, want morgenochtend willen er een aantal equipes vroeg vertrekken.