Woensdag 31 augustus 2022

Op de derde dag van ons verblijf op de camping van Tonnerre gaan we Tonnerre zelf bezoeken. ’s-Morgens gaan we voordat we boodschappen gaan doen buiten Tonnerre, bij de VVV een stadswandeling halen. Na de lunch gaan wij die “stadswandelling” maken.

We beginnen bij de bron “Fosse Dionne”

Deze bron ontvangt zijn water vanaf een kalkstenen plateau. Men heeft de exacte herkomst van het water nooit kunnen vaststellen. Een gedeelte van de bron werd ook als wasplaats gebruikt. De Fosse was beroemd vanwege zijn smaragdgroene water.

Daarna rijden we, voor zover mogelijk naar de St.Pierre.

Deze ligt heel hoog boven de stad uit. Als Ellen niet meer verder kan met fietsen, gaat Paul te voet verder. De berg is een echte kuitenbijter, maar Paul komt boven. Hij fotografeert de kerk aan alle kanten. Vooral de gargouilles zijn heel mooi. Als hij terugkomt bij het pleintje waar Ellen zit wachten, wijst zij hem op verschillende fotoplekjes.

Vandaar dit Maria-Jetseke en het vakwerkhuis. Daarna rijden we verder naar de Notre Dame.

De buitenkant is erg aan erosie onderhevig, maar maakt toch nog wel indruk. Het volgende interessante gebouw is Hôtel d’Uzès. Het ligt stevig weggeborgen achter grote hekken.

Dit gebouw uit de 16e eeuw was gebouwd door een burger, maar kreeg pas zijn naam toen de hertog d’Uzès het in bezit kreeg. Het gebouw werd in1879 gekocht door de spaarbank en het is nu een museum.

We gaan door naar Hôtel Dieu (vroegere ziekenhuis) Ook dit is een soort museum geworden. De tuin ernaast bevat een beeld van Marguerite de Bourgogne. Zij was de eerste echtgenote van Louis X en werd slechts 25 jaar oud.

Aan de rand van de tuin staat een gebouw met een mooi dak. Het laatste gebouw van vanmiddag is de overdekte markthal. Eigenlijk is de hal al gesloten, maar is nog iemand aanwezig, die ons wat over dit gebouw vertelt o.a. dat deze hal half onder het gemeentehuis gebouwd is en dat het daardoor vanzelf koel blijft. Dit gebouw is in 1904 in Art Nouveau stijl (Jugendstil) opgetrokken.

We rijden over de rivier l’Armançon terug naar de camping. Als we over de parkeerplaats rijden, horen we water ruisen. We zien dan het watervalletje waarnaar de camping genoemd is.