Zaterdag 2 september 2023

We gaan met de bus naar Montferrand. In het 1e weekend van de maand is de bus gratis. We hebben onze buskaart eigenlijk voor niets opgeladen. We hebben een goede aansluiting met het twee keer overstappen. De laatste rit gaat zelfs met de tram. Na drie kwartier stappen we uit bij Musée d’Art Roger-Quilliot.

Daar vinden we ook de eerste fleche met Gravin G. Zij geeft ons de goede richting aan bij de wandeling.

Gravin G was weduwe en samen met haar zoon was Montferrand hun woonplaats en ook hun grondbezit. Zij stelde een wet op met 25 artikelen, die zeer gunstig voor de bevolking uitpakte, waardoor het stadje tot zeer grote welvaart kwam. Ze stelde een raad van bewoners in, die ieder jaar opnieuw gekozen werd. Deze raad was verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in de stad en de handhaving van de wetten. De Gravin zelf leed aan lepra en stichtte een lepraziekenhuis buiten de muren. Dit alles vond plaats rond 1200. Montferrand bleef een zelfstandig stadje tot 1630, waarna het door het Edict van Troye verbonden werd met Clermont tot de stad Clermont-Ferrand.

Wij wandelen de stad in via de steile straatjes en komen zo bij Place Marcel Sembat, het centrum van de oude stad. Hier heeft vroeger een donjon gestaan. De muren van het kasteel zijn allang weg, Met steentjes heeft men de plaats van de muren aangeven.

Wij lopen de Rue du Séminaire in en zien dan de middeleeuwse handelshuizen, waarvan dit stadje er heel veel heeft. De apotheek is altijd al gevestigd geweest in een vakwerkhuis op de hoek van Rue des Cordeliers. Wij weten dat, omdat in het houtsnijwerk bij het dak de apotheker een klisteerspuit hanteert en op de andere hoek de patiënt in gehurkte houding zit, klaar voor het lavement. In de middeleeuwen werkte de apotheker vaak ook als arts. Overal ziet men trappen bij de huizen want vroeger heeft de straat 3 meter hoger gelegen. We lopen Rue Jules Guesde in om een kop koffie te gaan drinken. Daarna gaan we terug tot de apotheek en lopen een klein stukje verder naar

Rue Docteur Pierre Balme waar we naar een binnenplaatsje van een huis kunnen. Het beeldhouwwerk aan het balkon en boven de deur heeft heel erg geleden van de Franse revolutie.

We lopen slingerend door de smalle straatjes naar Rue des Cordeliers, waar we ook een binnenplaatsje kunnen bekijken. Dan lopen we de stad uit en langs de muur en voormalige gracht komen we zo bij de oude verlaten fabriek van Michelin. De nieuwe fabriek staat iets verderop. Wij komen via een waterloop, waar de molens hebben gestaan, weer de stad in. Langs veel interessante gebouwen komen we bij

Rue de la Rodade. Ook hier kun je weer naar een binnenplaatsje. We lopen door naar Place de la Rodade, waar vroeger een stadspoort heeft gestaan. We lopen verder langs de buitenkant van de stadsmuren en zien aan onze rechterhand een tamelijk nieuwe wijk, gebouwd door Michelin om 2000 families van de arbeiders van de Michelinfabriek te kunnen huisvesten. We lopen de stad weer in tot aan het gemeentehuis, waar we Place de la Fontaine bekijken. De apotheek op de hoek zit in een Art Deco gebouw dat jammer genoeg verwaarloosd is. We zien dat er ook een halte van de tram is, waar we mee terug kunnen gaan. Tegenover de apotheek is een restaurantje met een aantrekkelijke warme lunchkaart. Daarnaast is er een Casino supermarktje. Het is nog te vroeg om te eten, zodat we eerst nog verder gaan met onze wandeling. Om kwart over twaalf drinken we ons tweede kopje koffie en daarna is het tijd voor onze lunch. Op het menu staat Moules et frites. Oh, wat een straf is dat voor ons. Het is ook best weer een aardige tijd geleden, dat wij Moules et frites gegeten hebben. Als dessert eten we lekker een stukje appeltaart en crême brulé. Daarna rest ons nog de kerk Notre Dame de Prospérité (welvaart) met zijn omgeving. De bouw van de kerk begon in 1340.

Deze heeft veel gebrandschilderde ramen uit verschillende tijden. De meeste ramen verbeelden de heiligen uit de omgeving.

Aan de buitenkant van de tussen de huizen ingepropte kerk zitten aardig wat gargouilles die goed bewaard gebleven zijn. Ook hier zien we weer veel handelsgebouwen met hun typische etalage vensterbanken. We lopen terug naar het Casino supermarktje voor wat boodschappen en lopen dan naar de tramhalte waar de tram net voor onze neus vertrekt. We zien een ambulance naar een tram, die in de verte staat ,rijden. Op de informatie matrix bij de halte verschijnt de mededeling dat de tramway (een Frans woord voor de tram bestaat er blijkbaar niet) gestremd is door een zieke passagier. Het geheel levert een kwartier vertraging op en de volgende tram puilt natuurlijk uit. Als wij met de tram bij ons overstappunt komen aanrijden, zien wij de aansluitende bus net vertrekken. De volgende bus komt pas een uur later. Dat laten wij ons zittend op het bankje van de bushalte rustig over ons heenkomen. We praten gezellig wat met wachtende medepassagiers. De aansluiting met de laatste bus is perfect, we stappen zo van de ene in de andere bus. Rest ons alleen nog 850 mtr de berg op te lopen. We zijn maar net in de camper, of er barst een hoosbui los. Boffen wij even!