Dinsdag 18 april 2023

Het plan voor vandaag is het watersnoodmuseum, even buiten Ouwerkerk, te bezoeken.

Dit museum is ondergebracht in vier caissons die gebruikt zijn om een gat in de dijk bij Ouwerkerk te dichten. Men was toen al voor hergebruik van materiaal. Want deze vier caissons zijn ook gebruikt in WOII bij de landingen in Normandië. Nederland heeft deze caissons van de Engelsen gekocht en in november 1953 het gat in de dijk ermee gedicht. Wij kunnen onze spullen in een kluisje leggen. Het is erg druk en er lopen verschillende scholen rond, waaronder twee klassen met Frans-sprekenden.

We komen langs een heringerichte huiskamer, waar duidelijk te zien is tot hoe hoog het water gestaan heeft. De zendamateurs hebben tijdens de Watersnoodramp een grote rol gespeeld. Normale communicatie was niet mogelijk. Zij gaven berichten door van de ene dienst naar de andere. En ook was er contact met vliegtuigen om ze helpen de rubberboten op de juiste plaatsen te laten vallen, zodat ze gebruikt konden worden en niet dwars door de daken heen gegooid werden.

In een vitrine hangt een zelfgemaakte trouwjapon met trouwfoto. Het verhaal er achter, is heel triest.

Zij moesten trouwen en werden door de omgeving steeds vernederd. De baby is geboren en samen met haar moeder is bij de Watersnoodramp om het leven gekomen. De echtgenoot die een levenslang trauma had over gehouden, is wel hertrouwd, maar zijn tweede vrouw heeft de herinnering aan de eerste vrouw levend gehouden. Zij heeft ook spullen zorgvuldig bewaard, zodat haar dochter na de dood van haar moeder, dit aan het museum kon schenken met het trieste verhaal erbij.

We bekijken ook een door de Denen geschonken houten woning. Voor die tijd waren ze heel modern, met toilet en douche.

 keukentje in Deense woning

De ruimte in die woning was wel beperkt. In verschillende plaatsen in Zeeland staan deze door landen uit Scandinavië geschonken huizen nog steeds.

Voor de wederopbouw werd er naast caissons, veel zand aangesleept, zinkmatten gemaakt om de dijken te dichten, te verstevigen en op te hogen. We bekijken ook de nodige films en interviews. Voor ons doen is drie uur een museum bezoeken, een behoorlijke tijd.

Als we buiten komen, zien we een monument gemaakt door Gust Romijn. We merken dat het een stuk guurder is geworden. We gaan niet meer naar Zierikzee, maar rijden wel nog een stuk naar de Zeelandbrug om die op de foto te zetten. Via Ouwerkerk rijden we terug, waar we stoppen op de Ring om de kerk.

Er staat ook een huis uit 1688. We vinden een verwijzing naar het kerkhof waar de slachtoffers van de Watersnoodramp liggen bij het monument gemaakt door Mari Andriessen.