Vrijdag 6 mei 2022

Na de lunch gaan we de tweede “wandeling” maken.

We beginnen bij de brug van het 170e regiment infanterie. Deze is sinds 1987 overkapt met een metalen constructie bedekt met glas. Dit 170e regiment is in 1913 hier in Épinal opgericht en kreeg als bijnaam “de zwaluwen van de dood”.

We lopen deze brug over en als we achterom kijken, zien we de vestingtorens van de basiliek en komen dan in één van de grootste winkelstraten.

Op één van de hoeken van de straat staat een Art Nouveau gebouw uit 1904. We gaan het voetgangersgebied in en als we daar afslaan, komen we bij het kanaal van de grote molens.

De oude wasplaats is omgebouwd tot een klein theatertje. In het kanaal zien we een wildwaterbaan. Deze draagt de naam van twee leden van de club van Épinal die olympisch brons gewonnen hebben in Rio en zij waren in 2017 zelfs wereldkampioen.

Iets verderop ligt Place Pinau met een beeld van een kind dat een doorn uit zijn voet trekt. Dit is een verwijzing naar de naam van de stad, want het Franse woord voor doorn is épine. We maken onze wandeling af na het boodschappen doen en gaan verder naar de VVV, waar op de muur een keramische voorstelling van St. Nicolas te vinden is.

Hij is de schutspatroon van Lorraine, van de scholieren en de zeelieden. Daarna fietsen we terug naar de CP. Hier komt Ellen tot de ontdekking dat de kilogram Griekse yoghurt die ze gekocht heeft, hier maar liefst bijna € 7,- kost. Wij moeten deze yoghurt echt als fluweel over onze tong laten gaan. De volgende keer is ze echt wel gewaarschuwd.