Woensdag 15 juni 2022

Vandaag hebben we weer een reisdag, maar niet zo’n lange. We rijden eerst naar Rimini. En dan begint de ellende. Het is een hele drukke stad en het volgen van de coördinaten voor de parkeerplaats brengt ons in een wijk met nauwe straatjes, waar we eigenlijk niet mogen rijden. Op een gegeven moment kunnen we zelfs niet verder. Dat is de zoveelste keer dat de Zenec navigatie ons in de steek laat. Paul moet zeker 100 à 150 meter achteruit rijden totdat er een mogelijkheid is om de andere kant op te gaan en hij moet nog drie keer steken om de bocht om te komen. Het achteruitrijden gaat nu steeds beter. Ellen blijft als een begrafenisondernemer voorop lopen om elk straatje te beoordelen op doorrijdbaarheid. Zo komen we weer op de grotere weg. Op een stil plekje pakken we Google erbij en zoeken daar een parkeerplaats aan de haven mee op. We komen wel goed bij die haven aan, maar voor een camper is er echt geen plek. Dit zijn we nu echt zat en we rijden door naar Cervia. Hier vinden we wel een goede parkeerplaats (door de coördinaten aangegeven).

Met nog een aantal anderen van de groep lopen we naar de (vissers)haven. Er liggen veel vissersboten en visgereedschap.

We lopen langs het zoutmuseum. Bij Cervia is een (grote) zoutwinning uit zeewater. Wij gaan eerst lekker eten en lopen daarna naar de vuurtoren aan het eind van de haven.

Die vuurtoren staat tamelijk en bovendien is deze niet zo groot. Toch schijnt deze vuurtoren 25 km de zee op. Hier vaart ook een pontje naar de overkant van de haven. Langs de kade vinden we veel borden met informatie over het vissersleven. Het bord dat op de foto staat, vertelt van het belang van de vrouw in het vissersgezin.

Op de terugweg zien we in de haven een oud torentje in het water staan. We lopen verder terug naar de camper en rijden dan naar onze eindbestemming Camping Classe in Lido di Dante. Hier wordt het stapelen. Het zijn krappe kleine plaatsjes. We zijn er ingekomen. Het weer wegrijden is zorg voor later.