Woensdag 21 juni 2023

Het heeft de hele nacht geregend met flinke buien en onweer en we worden ook wakker met regen. Maar tegen half negen wordt het toch droog. Wij ruimen alles op en maken ons klaar voor vertrek. De eigenaar komt langs op zijn fietsje en vraagt of wij nu echt vertrekken. Hij verheugt zich (gekscherend) op de lange rekening (papier) die hij nu mag schrijven (wij hebben nog helemaal niets betaald tot nu toe omdat zijn betaalautomaat weigerde bij gebrek aan internet). Alles werd gewoon op de rekening geschreven (broodjes, ijs en pizza’s). We nemen afscheid van wat mede camperaars en gaan op pad na de rekening voldaan te hebben. Deze keer werkt het betaalapparaat wel in één keer. Wij rijden naar Nuits-St.-Georges naar de CP die wij eerder inspecteerde. Na nog een kop koffie gaan wij richting VVV voor een stadswandeling. We krijgen een mooie gids in het Engels en zo beginnen we aan onze tocht.

 

Wij volgen het pijltje met de piraat François Thurot.

Deze François Thurot is hier geboren en is van scheepsjongen opgeklommen tot kapitein van een marineschip en tenslotte is hij kaper geworden. Hij heeft de Engelse vloot heel veel schade toegebracht.

 

Het postkantoor en de VVV zitten in de voormalige hallen. Deze waren open en gaven zoveel stankoverlast dat men nieuwe hallen heeft gebouwd die gesloten waren. In de Rue Thurot zien we bij een aantal huizen vierkante poorten, maar ook ronde poorten. De vierkante poorten waren vroeger voor de handelswaar en de ronde poorten waren de toegang tot de herberg, waar de vrachtrijders konden uitrusten nadat ze hun waar op de markt hadden afgeleverd. Daarna gaan we eerst naar de bakker (bang voor sluitingstijd tussen de middag) om onze lunch te halen. Deze eten we later op, want het is nog geen lunchtijd.

We lopen park Jardin de l’Arquebuse in.

Een Arquebusier was een brandweerman en elke zondag werd er door hen getraind in dit park. Ze hielden ook jaarlijks een competitie waarbij geschoten werd op een houten vogel. De winnaar werd koning genoemd en kreeg de rest van het jaar van alle inwoners samen gratis eten. Hij, die drie jaar achter elkaar koning werd, werd keizer genoemd.

We lopen het park weer uit en aan de overkant van het kruispunt zien we een statig gebouw, oorspronkelijk gebouwd door de burgemeester in 1864 en in 1910 aangekocht door Dufouleur.

  

Later hebben de gebroeders Dufouleur hier een wijnhandel in geopend. We lopen door naar het stadhuis, waar we lekker onze quiches opeten. Het is een erg mooi stadhuis met een timpaan waarop een overvloedige druivenoogst wordt afgebeeld.

Het plein voor het stadhuis heette eerst Place Villeneuve, maar is hernoemd in Place Argentine om Argentinië te bedanken voor de voedselhulp aan Nuits aan het eind van WOII.

In Rue Gassendi heeft een graaf gewoond die regelmatig Napoleon op bezoek kreeg. Napoleon voelde zich hier in Nuits echt thuis en heeft toen uit dankbaarheid een beeldje van een steigerend paard in deze straat laten aanbrengen.

Wij komen er nu achter dat heel vroeger in 1610 de Chapel Notre Dame, de kerk Saint Denis werd. Wij waren eergisteren dus niet juist met onze informatie. Onder het plein van de kerk bevindt zich de crypte. Onder de hele stad door lopen tunnels die via deze crypte verbonden zijn. Aangezien Nuits vroeger een rijke stad was, was het gewild voor berovingen. In deze tunnels konden de inwoners voedsel en rijkdommen verbergen. Ook de lijken van vijanden, die discreet verdwijnen moesten, konden in diepe putten in deze tunnels gegooid worden.

 

We komen nu langs de rivier Meuzin te lopen. Vroeger konden op het water van deze rivier vele washuizen en molens draaien. Een nadeel was, dat deze rivier regelmatig overstroomde. In 1757 stond het water zo hoog dat men op de vismarkt in een muur een vis uitgehouwen heeft op de hoogste stand van het water. De vis steekt een heel eind boven Ellens hoofd uit. Men heeft toen een kanaal gegraven om het te reguleren. Met de droogte van de afgelopen tijd is er nog maar een miezerstraaltje in de rivier over.

Aan de overkant zien we een leuk doorkijkje. De wandeling gaat verder langs de wijngaarden, waar ook de fietsroute loopt.

Daar zien we Château Gris, zo genoemd omdat het een grijs lei-dak heeft en geen Beaune-dak. Wij begrijpen uit de omschrijving in het gidsje van Nuits dat ze het een Bourgondisch dak noemen.

Op het gezellige Place des Climats drinken we een Orangina en er tegenover zien we Domaine “Les Caves du Palais”. Na een beetje bijgekomen te zijn,

lopen we langs de Meuzin door en zien daar de 15e eeuwse kapel van Hôpital Saint Laurent.

Tegenover de Beffroi eten we een lekker schepijsje. Zo zijn we aan het eind van de wandeling en kunnen we naar de camper teruglopen.