Zaterdag 10 juni 2023

We gaan vanmiddag het mijnmuseum in Blanzy bezoeken. Dit museum is opgericht op verzoek van de mijnwerkers. Nadat in 1996 de ondergrondsemijn en in 2000 de dagmijn gesloten zijn, wilden de mijnwerkers dit historische industriële erfgoed met zijn technische ontwikkeling laten zien. De mijn Saint-Claude was een echt bestaande mijn waar we het hele parcours door een mijn te zien krijgen. In een zaal zijn heel veel objecten, werktuigen, documenten en machines gerelateerd aan de mijn tentoongesteld.

Wij zien o.a. een huiskamer van een mijnwerkersgezin en er hangt een document waarop aangegeven staat, welke veiligheidsmaatregelen er getroffen zijn, welke voorzieningen er getroffen zijn voor het welzijn van de mijnwerkers met de daarvoor gereserveerde gelden en ook een beschrijving van de culturele sector met de gelden die daarvoor gereserveerd waren. Daarna kunnen we een filmvoorstelling bekijken, waar de hele evolutie van de mijnbouw getoond wordt. Het is een reis door de 19e en 20e eeuw. Daarna wordt de hele geschiedenis nog een keer uit den treuren door een gids verteld. Dan neemt hij ons mee naar de lampenkamer.

Hier hangt er voor iedere mijnwerker een lamp met daarbij behorende nummer, corresponderend met zijn eigen nummer, mocht er in de mijn iets gebeuren, dan kan de lamp helpen bij de identificatie. De lampen hebben een hele ontwikkeling doorgemaakt, van kaarslicht tot moderne acculamp.

We bekijken de schachtoren, de werking van de liften en lopen dan een mijngang in.

De entree die wij gebruiken was niet alleen voor de mijnwerkers, maar ook voor de ingenieurs en al het materieel voor de mijn. Vandaar dat deze ingang zo ruim is opgezet. We zien een aantal treintjes staan voor personeelvervoer en diverse kolenkarretjes van oud tot nieuw. Verderop in een zijgang zien we een moderne machine die tijdens het stutten de wanden afschaaft. Terwijl de kolen afgevoerd worden per lopende band, worden de hydrolische stutten verplaatst, zodat de machine beschermd blijft en de gang niet instort.

Bij elkaar lopen we door ca. 200 mtr mijngang. In een volgende gang wordt het hangende moderne materieel getoond. Hier heeft men geen trein met rails meer nodig. De gids houdt ons i.p.v. twee uur, bijna drie uur bezig, maar het is wel interessant. We stappen gauw op de fiets terug naar de camper, pakken alles gauw in en vertrekken naar Camping Du Lac in Palinges, waar we snel de stroom aansluiten omdat de koelkast niet op gas wil werken en dat is met deze hitte niet aanbevelingswaardig. Bij het aanmelden bij de receptie ziet Paul een bord met een menu staan, dat hem wel lijkt. Ellen is het er meteen mee eens en omdat het toch al aardig laat is, gaan we dus lekker uit eten. Een lekker stuk biefstuk van de Charolaise koe door jezelf op een loei hete steen gebakken, gaat er uitstekend in. Voor de “hoognodige caloriën” nemen we een lavacakeje toe.