Zaterdag 9 april 2022

We hebben lekker uitgeslapen, dat kan ook makkelijk met al die regenbuien. De verwachting is, dat het in de middag beter wordt. Na een uitgebreide brunch gaan we rond één uur fietsen. In het centrum van Buren staat het beeld Ritskemooi, de legendarische Oerdheks. 

Volgens overlevering leefde ze op het Oerd van het jutten en alles wat de zee haar bracht. Toen haar zoon ging varen, werd het jutten haar steeds zwaarder en bedacht ze een plan. Tijdens een storm ging ze ’s nachts naar het strand en boven op een duin, zwaaiend met een lantaarn, liet ze een schip stranden. Bij daglicht trof ze tussen de resten van het schip het levenloze lichaam van Sjoerd aan, haar eigen zoon! Niemand heeft haar daarna meer gezien. Maar wanneer de nachten donker zijn en de storm over het Oerd huilt, wie dan goed luistert, hoort in de verte de geest van Ritskemooi, huilend om haar zoon: “Sjoe-oe-oerd”

We rijden Buren uit en komen dan langs schapen van het Scottish Black Face –ras.

Deze schapen hebben zwarte gezichten, lang haar en gedraaide horens. Daarna rijden we de dijk op en hebben de wind in de rug. Aan de waterrand onderaan de dijk zien we veel scholeksters, wulpen, meeuwen, een fuutje en zeeëenden. In de lucht zien we veel ganzen, valkjes en kiekendieven. We rijden via de Kooiplaats naar de natuurgebieden “Het Oerd en de Hon”. Bovenop een duin in het Oerd is een uitzichtpunt op 23,5 mtr, het hoogste punt van Ameland.

Daar maken we de nodige foto’s. We rijden dwars door de duinen over een schelpenpad weer terug naar de stacaravan.