Zondag 10 april 2022

Bij het opstaan zien we een aantal vrouwtjes fazanten rondom de caravan scharrelen.

Zo tegen elf uur gaan we op pad. We voelen een paar druppels regen, maar dat houdt snel op. In Buren gaan we bij eetcafé “de Driesprong” reserveren om vanavond daar te eten. We staan meteen bij het eerste bordje voor de Amelandroute. De pijlen volgend, komen wij via velden en bossen in Nes.

Het is daar gezellig druk. De bordjes van de route wijzen ons naar de pier van de veerpont. Daar kunnen we de dijk op richting Ballum. De wind hebben we stevig tegen, maar de zon schijnt. In de Ballumerbocht komen we Sander tegen die zijn eerste trainingsrondje in tegengestelde richting rijdt. Aan het eind van de Ballumerbocht zien we op de dijk een beeldengroep dat de dijkwachters voorstelt.

Dan rijden we Ballum in, een lief dorpje met kleine straatjes. Van hieruit rijden we door naar Hollum.

We drinken op het terras van Herberg de Zwaan koffie met wat lekkers erbij. Wij proberen te achterhalen waar Sander is, maar die geeft nog geen reactie. Wij lopen een stukje Hollum in en bekijken het oudste huis van Ameland uit 1516.

Nu hebben we wel contact met Sander en hij is nog 4 km van ons vandaan. We wachten maar even en als hij er is, drinken we nog maar een kop koffie. Sander is nodig aan wat eten toe (hij heeft er al 77 km opzitten) en gaat voor een pannenkoek. Daarna rijdt Sander zijn route verder en wij de onze.

Wij komen langs koren- en mosterdmolen “De Verwachting” en rijden daarna door het historisch gedeelte van Hollum. De weg leidt ons naar de dijk waar even verderop een monumentje van “Het paardegraf” is. In 1979 werden bij een reddingspoging de 8 paarden die de reddingsboot moesten lanceren, door de stroming mee de zee ingezogen. Alle 8 paarden zijn toen verdronken.

Van hieruit hebben we ook een mooi gezicht op Hollum. Na nog een stukje dijk rijden we door het bos en bij Beach Club “the Sunset” slaan we af naar het strand. Door de zeer straffe wind is het daarboven op het duin niet zo aangenaam vertoeven. We zien geen zeehonden, omdat het bijna vloed is. Op de hoek waar wij onze weg vervolgen staat de vuurtoren van Ameland, een groot gietijzeren gevaarte. Met de wind in de rug (voelt aan als zomer) rijden we langs de noordzijde van Ameland over een schelpenpad.

We komen langs verschillende strandmeren en zien een biddend valkje. Zo tegen half vijf zijn we bij de caravan en hebben dan 37,5 km gefietst. We fietsen daarna naar het restaurant en terug en maken daarmee de 40 km vol. Het eten in “De Driesprong” was uitstekend en goed verzorgd en het personeel uitermate vriendelijk, een echte aanrader dus.